In een drietal sessies (1,5 uur, drie kwartier en 1 uur) waren werkgever en werknemer na een moeizaam arbeidsconflict tot elkaar gekomen. Werknemer was als senior salesmanager, bijna 20 jaar werkzaam bij het bedrijf. De werkgever werd vertegenwoordigd door een jonge empathische ambitieuze leidinggevende. Het geschil ging over het functioneren van de werknemer. Zij kenden elkaar privé. Dat maakte de ontstane zakelijke situatie niet makkelijker. De werknemer die de pensioenleeftijd naderde, kon volgens de leidinggevende niet meer mee in de vaart van de onderneming. De werknemer was het hier niet mee eens. Hij had de luiers nog verwisseld van dat joch! Wat zeurde hij nou, hij behaalde zijn verkoopresultaten toch! Ja oké dat deed hij op zijn “eigen” manier. Tijdens de eerste bijeenkomst bleek al snel dat de werknemer open stond om te praten over een vertrekregeling. Over de voorwaarden werden ze het niet eens. De werknemer wilde pas over 2 jaar met ontslag. Hij had uitgezocht dat hij dan in aanmerking zou kunnen komen voor een uitkering van de overheid. Dat scheelde hem enorm in inkomen. Echter de gebruikelijke vaststellingsovereenkomst lag al ter ondertekening klaar. Hiervan afwijken was volgens de leidinggevende niet aan de orde. Een uitzondering maken zou een precedent scheppen. Wat was er in essentie nu echt aan de hand? Naast erkenning en waardering speelde in deze situatie ook de gunfactor een rol. Gunde de werkgever deze werknemer die zich 20 jaar voor het bedrijf tot volle tevredenheid had ingezet deze bijzondere uitkeringspositie? En zo ja waren ze dan bereid hieraan mee te werken? Ik nodigde de werknemer uit het voorstel op papier uit te werken. Eventuele consequenties voor de werkgever moesten duidelijk worden. Tijdens de vervolgbijeenkomst bleek dat het voorstel voor de werkgever geen nadelige consequenties had. En ja, het management had zich uitgesproken: “ze gunde deze werknemer die ze zeer hadden gewaardeerd (erkenning en waardering!) een financieel zorgeloze “oude dag”.  Een aangepaste vaststellingsovereenkomst kon worden getekend.

Als mijn aanpak je aanspreekt?

Bel 06 22 80 95 37

of mail contact@cestdaccord.nl

Het bericht Zonder jou hadden we het zelf niet gered. Dan hadden we nu bij de rechter gezeten. verscheen eerst op .

Dat bleek toen ik werd bijgepraat door een pensioenadviseur uit mijn netwerk (PensioenCoaching). Niet zomaar kiezen voor de standaard keuze verevening (haakt u al af?) maar je persoonlijke situatie in kaart laten brengen en zich ter zake laten adviseren. Het loont de moeite.

Als mediator kun je niet overal verstand van hebben. Om die reden werk ik op het gebied van pensioen samen met Pensioen- Coaching. Aan de hand van een “eigen” rekentool en cijfers lieten zij mij zien dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is om standaard te kiezen voor de wettelijke vorm van verevenen. Verevening is bij scheiding een 50-50 verdeling van de tijdens de huwelijkse periode opgebouwde ouderdomspensioen aanspraken. Echter, afhankelijk van een persoonlijke situatie kan de alternatieve keuze “conversie” een wereld van verschil maken voor uw toekomstig inkomen op het moment dat uw ex-partner met pensioen gaat. Bij conversie worden al uw opgebouwde pensioenaanspraken omgezet in een zelfstandige aanspraak voor u. Rekenvoorbeelden maken duidelijk dat conversie de regel in plaats van de uitzondering zou moet worden. Daarom is er een wet in voorbereiding die voorstelt om “conversie” in plaats van de huidige “verevening” als hoofdregel bij scheiding te hanteren. Toch iets om nu al even serieus bij stil te staan…

Pensioen bespreken staat bij C’est D’accord bij scheiding altijd stevig op de agenda. Ik informeer cliënten over de opties en neem samen met hen de laatste “zware” pensioen loodjes. Als investering in een mogelijk financieel beter perspectief.

Spreekt dit je aan? Wil je meer weten over mijn aanpak?

Bel 06 22 80 95 37 of mail contact@cestdaccord.nl

Het bericht Pensioen bespreken bij scheiding: vaak een ver van mijn bed show. verscheen eerst op .

Er is niet één scheiding hetzelfde. Uit elkaar gaan betekent: er komt veel op je af. Voor menigeen een reden de beslissing uit te stellen. Maar helaas in dit opzicht geldt niet “van uitstel komt afstel”. De beslissing om uit elkaar te gaan komt nooit uit. Soms is het nog wel even uitstellen en wachten op… vul zelf maar in. Het is bijna Kerstmis, of dat ene andere (vrijstaande)huis, die verbouwing, die andere baan, of toch nog een (laatste) ….

En dan ineens gebeurt het tijdens een vakantie. “Twijfel” maakt plaats voor ‘zeker weten”. Het hoge woord komt eruit. In één klap staat de wereld op zijn kop. Deels. Want de wereld draait na de eerste schok – je omgeving biedt eventjes een luisterend oor – ook gewoon door. Er wordt in deze turbulente periode – als toekomstig ex-partner en als ouder, maar ook als zoon of dochter van, en niet te vergeten tijdens je werk – heel wat van je gevraagd. Als er zoveel belangen spelen, hoe houd je dan focus op je eigenlijke wens de relatie met je ex netjes en harmonieus af te ronden? Wie of wat kan je daarbij helpen?

In 1991 ben ik zelf gescheiden. Mijn scheiding zou voor mij en mijn ex-partner met een professionele rots in de branding beter zijn verlopen. Daar ben ik zeker van. Wat wij nodig hadden was iemand die ons eerlijke – onpartijdige – feedback gaf en ons inzicht en overzicht bood op emotioneel, financieel en juridisch vlak. Die door een rustige inbreng het evenwicht in onze belangen bewaakte waardoor wij de ruimte zouden hebben gekregen om – ondanks alle hectiek en heftige emoties – te ontdekken wat voor ons “passende oplossingen” zouden zijn geweest. Die ervaring neem ik nu mee in mijn werk als mediator.

Het bericht Alle ballen in de lucht houden en toch netjes en harmonieus scheiden. Hoe doe je dat? verscheen eerst op .

Vaak blijkt dat alleen één van de partners er zo in te staat. Meestal degene die het initiatief heeft genomen en al langere tijd rondloopt met het voornemen tot scheiding en deels de rouwperiode al achter de rug heeft. De “verlatene” voelt zich voor het blok gezet, heeft het besluit niet aan zien komen, is vooral boos en voelt zich buitenspel gezet. Aanvankelijk nog verdoofd van verdriet stemt deze in met traject. Gaande de weg gaan de hakken dan toch in het zand. De “verlater” raakt meer en meer gefrustreerd. De ander had toch ingestemd. Waarom doet deze nu zo moeilijk? Herkent u dit?

Om deze escalatie te voorkomen schenk ik ruim aandacht aan de vraag: “Wil je scheiden of wil je het anders?” Ik onderzoek samen met cliënten of het de verlatende partij duidelijk is waarom de ander wil scheiden. Dit is in aller belang. Alleen als de “verlatene” het besluit ook echt kan aanvaarden, kun je pas gaan ontvlechten en is er ruimte voor praktische zaken. Pas dan ligt dan er een gemeenschappelijke basis voor een nieuwe situatie en zijn afspraken mogelijk die ook worden nagekomen.

Een vooraanstaand psychologe, gaf onlangs tijdens een congres in haar presentatie een heldere boodschap. Centraal in dit congres stond de aandacht voor de negatieve effecten van een (vecht)scheiding voor kinderen. “Er wordt te vaak en te snel gescheiden. Waar zijn we met elkaar mee bezig? Met alle ellende voor de kinderen. Dit kan worden voorkomen door meer oog voor en begrip voor elkaars verschillen in functioneren, ga daarom allereerst daarover met elkaar in gesprek.”

Een bevlogen pleidooi en duidelijk appèl.
Wat op het eerste gezicht “snel” lijkt kan door escalatie “langzaam” en onnodig pijnlijk worden. Daarom tijdens de intake standaard mijn vraag: ga je voor de korte- of voor de langere termijn win-win aanpak? Meestal ziet degene die “voorloopt” in dat een kleine pas op de plaats op de langere termijn voor beiden win-win oplevert.

Wil je meer weten over mijn aanpak?

Bel 06 22 80 95 37
of mail naar contact@cestdaccord.nl

Het bericht Scheiding? Ga je voor de korte- of voor de langere termijn win-win aanpak? verscheen eerst op .

Ruim twee jaar lopen de spanningen in een medische werkomgeving op binnen een team. Artsen en managers
praten niet meer met elkaar. Eén van de veelbelovende artsen is hierdoor in een zware burn-out geraakt.
Bij de anderen is het werkplezier ver te zoeken. De spanningen binnen het team zijn mede als gevolg van de
enorme werkdruk nog steeds aanwezig. Mijn hulp werd ingeroepen. Doel van het gesprek was het aan elkaar
vertellen hoe ieder de afgelopen twee jaar heeft ervaren. Met als focus om ieder voor zich, maar ook met elkaar,
met een schone lei verder te kunnen. De eenzaamheid, de moedeloosheid, het schuldgevoel, het ongelukkig
zijn, het gevangen zijn in de situatie en het ieder voor zich niet weten hoe uit deze situatie uit te komen.
Niet praten, stug doorgaan en wegkijken. Uit angst, uit schaamte…? De beknelling die dat teweegbrengt is heel
scherp voor het voetlicht gekomen. Ook het bewustzijn dat het zo niet verder kan en dat het anders moet in de
toekomst. Dit inzicht is een plus. Alle deelnemers aan het gesprek zijn zich bewust geworden van hun eigen
aandeel. Dat draagt bij tot inzet voor verandering. De stilte is doorbroken. Ze zijn weer met elkaar in gesprek.
Opluchting. Er is wederzijds begrip en erkenning ontstaan. De rust keert weer. Het werken aan herstel
van vertrouwen voor continuerende samenwerking in de toekomst kan worden opgepakt.

Het bericht Niet praten, maar wegkijken. Wat is de oplossing? verscheen eerst op .

Het bericht Kindgesprek. Luisteren met je hart. verscheen eerst op .

Het bericht Ruzie! Wat als je niet meer met elkaar kunt praten? verscheen eerst op .

Het bericht Het “hoe” is belangrijk verscheen eerst op .

Herkenning?

Je wilt iets graag en toch doe je het niet. In plaats daarvan blijf je het maar uitstellen. Voor mij was dit bijvoorbeeld het geval met zoiets eenvoudigs als het schrijven van dit blog. Voor de een misschien “peanuts” maar voor mij een hele “berg”. Ik wil bloggen omdat het mij helpt meer mensen “in conflict” te bereiken. Daarnaast wil ik de boodschap “doe er iets aan” uitdragen en bovendien delen hoe je dat kunt realiseren. Via een blog bereik ik eerder “velen” en doe ik bovendien mee in een wereld die online marketing, google en internet heet. Win- win dus. Desondanks zie ik er erg tegen op. Want wat als ik je met deze blog niet kan boeien? In plaats van “winst”, leid ik dan “verlies”. Herken je dit? Toch heb ook ik in het verleden wel voor hetere vuren gestaan dan het schrijven van een blog. Hoe is het me gelukt om deze “verlamming” te overwinnen en in actie te komen?

Deze ervaring wil ik graag met deze blog met je delen. Want misschien zit ook jij nu op dit moment in een moeilijke situatie. En is het ook voor jou lastig, omdat je niet weet hoe je de stap moet maken. De stap naar een oplossing. Hoe pak je dit aan?

Wikken en wegen

Wat is er eigenlijk aan de hand? Bijvoorbeeld in geval van een probleem met de buurman, je relatie, werkgever of met je zakenpartner. Daar zit je mee. Het leidt af en houd je bezig! Even afgezien van het feit dat het natuurlijk zonde is van je tijd, creëert het spanning waar je graag vanaf wil. Uit eigen ervaring weet ik dat er eigenlijk niets moeilijker is dan het zetten van de eerste stap. Ruzie is nooit leuk. Niemand heeft zin in ruzie en toch lijkt het soms makkelijker om het maar zo te laten.

Wat maakt dat je blijft wikken en wegen?

Goed nieuws

Je bent al op weg naar een oplossing. Anders was je niet op deze site en blog terecht gekomen.

Moed

In het filmpje zeg ik “je moet iets aan de situatie doen, anders gaat het ten koste van je gezondheid’. Maar ja, je ‘moet’ natuurlijk niets. Eigenlijk gaat het om ‘moed met een d’. Simpel gezegd heb je deze moed nodig omdat je door angst en onzekerheid geleid wordt. Gedachten als “schiet ik niet tekort als ik het niet zelf kan oplossen?”, en “wat zullen anderen ervan denken?”, belemmeren je. Diep van binnen weet je: ik moet er iets aan doen!

Overwinnen

Hoewel je al op weg bent, blijft het moeilijkste om over die onzichtbare grens te stappen. Je angst overwinnen. Hoe doe je dat? Dat vraagt om moed. De eerste stap om je angst te overwinnen is “moed verzamelen”. Dat brengt je naar de beslissing het probleem aan te pakken en het zet je in de goede richting. Het is een essentieel begin. Moed verzamelen is echt je eerste stap naar een oplossing van je conflict.

Resultaat

Ik wilde graag bloggen. Na lang uitstellen, wikken en wegen, heb ik moed verzameld. Dit eerste blog is nu online. De moed heeft het gewonnen van de angst. En ik kan u zeggen, het voelt goed. Nu u nog!

Het bericht Stap 1 de oplossing van uw conflict: moed verzamelen! verscheen eerst op .